Όνομα; Ποιό όνομα;

Τα τελευταία χρόνια, και με αυτό εννοώ, από τότε που γεννήθηκαν τα αγγελούδια μου, σταμάτησα να έχω όνομα.
Με λένε Μαμά.

Τι κι αν πάλευα χρόνια το όνομα μου επαγγελματικά ν' αποκτήσει κύρος; Να γίνει γνωστό; Όταν ήρθαν τα μικρά μου πλασματάκια στον κόσμο, η λέξη μαμά περικλείε όλη την αγάπη μου για αυτά.

Πολλές φορές και άλλες μαμάδες, που τα ονόματα τους δεν ξέρω αλλά ξέρω τα ονόματα των παιδιών τους, μου παραπονιούνται πως έχουν χάσει την ταυτότητα τους ως άνθρωποι και ως γυναίκες και πόσο τις απασχολεί αυτό.

Θα 'ταν ψέματά να πω πως αρκετές φορές δεν έχω αναρωτηθεί πόσο καλό ή κακό είναι να σε λένε μόνο "Μαμά". Καταλήγω πως αν και κάποιες φορές η λέξη αυτή είναι η πιο εύηχη συνάμα είναι και η πιο δύσκολη. Κρύβει μέσα της αγάπη, άγχος, ανασφάλεια, ερωτηματικά, ξενύχτια, αϋπνίες, στεναχώρια και ένα σωρό ακόμα συναίσθήματα που κάθε γονιός καταλαβαίνει.

Όμως ειλικρινά δεν με πειράζει. Οι συμμαθητές των παιδιών μου με φωνάζουν "Μαμά του Γιάννη" και "Μαμά της Αφροδίτης". Στα βλαστάρια μου δεν κάνει αυτό εντύπωση. Τους προκαλεί όμως ερωτήσεις γιατί κάποιοι με φωνάζουν με το κανονικό μου όνομα και όχι "Μαμά".

Αλλά είμαι χαρούμενη, είμαι σίγουρη πως μεγαλώνοντας και "ξεκολλώντας" από κοντά μου, όλα αυτά τα "Μαμά" θα είναι γεμάτα ζεστές αναμνήσεις.

Αν λοιπόν και εσείς στεναχωριέστε γιατί είστε μόνο η "Μαμά" σκεφτείτε πόσο τυχερή είστε. Γιατί για το παιδί σας είστε όλος του ο κόσμος. Ένα "Μαμά" λοιπόν είναι το λιγότερο που μπορείτε να κάνετε για αυτά!!!!