ΜΑΜΑ ΠΕΙΝΑΩ! - ΚΙ ΕΓΩ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ-!
Μην με παρεξηγήσεις από τον τίτλο του κειμένου! Μου αρέσει το να ΄μαι στην κουζίνα, μου αρέσει να μαγειρεύω, μου αρέσει να πειραματίζομαι με νέες γεύσεις και φυσικά, μου αρέσει τα παιδιά μου να τρώνε σωστά και υγιεινά...
Μου αρέσει ο ήχος του μίξερ που ανακατεύει όλα τα υλικά μαζί, αγαπώ τη μυρωδιά του φαγητού που ψήνεται και κάνει ολάκερο το σπίτι να μοσχομυρίζει. Πολλές είναι οι φορές που χαζεύω στο διαδίκτυο και ψάχνω συνταγές για να ανακαλύψω μια ακόμη που θα φτιάξω.
Αν και φαν της γυμναστικής, είμαι λιχούδο και παρόλο που με κόπο προσπαθώ να μην ξεπερνώ τα 60 κιλά, πολλές φορές δοκιμάζοντας μια σταλίτσα από αυτό που αυτό ετοιμάζω, πολλές φορές ξεφεύγω σε ποσότητα και καταλήγω να τρώω τα σημερινά, τα χτεσινά και τα αντί προχτέσινα...
Γιατί αναρωτιέμαι, το κάνω; Αφού ξέρω ότι δεν πρέπει...
Αυτά τα υπέρ- φαγικά επεισόδια, που με πιάνουν 3 με 4 φορές το μήνα, έχω καταλάβει πως συμβαίνουν όταν είμαι πολύ στρεσαρισμένη ή έχω φάει ελάχιστα τις προηγούμενες μέρες.... καμμιά φορά όταν είμαι τρομερά ζορισμένη, το να φάω αυτά που μου αρέσουν, τα λεγόμενα απαγορευμένα, θα με κάνουν προσωρινά να αισθανθώ όμορφα. Οι τύψεις όμως μετά θα με γεμίσουν για όλες αυτές τις άχρηστες ουσίες που γεμίζω τον οργανισμό μου. Κι αυτό γιατί από τότε που έγινα μαμά, έχω ακόμη μεγαλύτερη ευθύνη απέναντι στα παιδιά μου για να ΄μαι υγιής. Ευτυχώς φίλη μου, που χτυπιέμαι στο γυμναστήριο και το ισοσταθμίζω... αλλιώς.... άστα να πάνε!
Αγαπώ το σώμα μου. Όχι ότι είναι τέλειο! Κάθε άλλο! Αλλά κατάφερε και έκανε δυο αγγελούδια και είναι σε σχετικά καλή κατάσταση! Το αγαπώ και το φροντίζω. Καμμιά φορά δεν του φέρομαι όπως του αξίζει αλλά το παλεύω.
Πάνω από όλα, μέσα από τη διαδικασία αυτή θέλω να διδάξω στα βλαστάρια μου πως το φαγητό δεν είναι κακό. Αντιθέτως, είναι η απαραίτητη ενέργεια τους.
Δεύτερον, όταν τους μαγειρεύω το κάνω με αγάπη. Το κάθε συστατικό που βάζω γίνεται με φροντίδα και πασπάλισμα φροντίδας.
Τρίτον, τους δείχνω πως και η μαμά άνθρωπος είναι και όσο και αν προσέχει του τι τρώει και πως και πόσο καμμιά φορά και αυτή παρασέρνεται, γιατί είναι άνθρωπος και όχι σούπερ ήρωας.
Τέταρτον, τα μαθαίνω να ΄ναι περήφανα για το σώμα τους.
Και φυσικά όταν μου λένε ένα: Μαμά πεινάω, απαντώ: Κι εγώ παιδί μου...
Και γεμίζει στο σπίτι με γέλια και μυρωδιές από όλα τα μαμαδοφαγητά και μαμαδογλυκά!
Μου αρέσει ο ήχος του μίξερ που ανακατεύει όλα τα υλικά μαζί, αγαπώ τη μυρωδιά του φαγητού που ψήνεται και κάνει ολάκερο το σπίτι να μοσχομυρίζει. Πολλές είναι οι φορές που χαζεύω στο διαδίκτυο και ψάχνω συνταγές για να ανακαλύψω μια ακόμη που θα φτιάξω.
Αν και φαν της γυμναστικής, είμαι λιχούδο και παρόλο που με κόπο προσπαθώ να μην ξεπερνώ τα 60 κιλά, πολλές φορές δοκιμάζοντας μια σταλίτσα από αυτό που αυτό ετοιμάζω, πολλές φορές ξεφεύγω σε ποσότητα και καταλήγω να τρώω τα σημερινά, τα χτεσινά και τα αντί προχτέσινα...
Γιατί αναρωτιέμαι, το κάνω; Αφού ξέρω ότι δεν πρέπει...
Αυτά τα υπέρ- φαγικά επεισόδια, που με πιάνουν 3 με 4 φορές το μήνα, έχω καταλάβει πως συμβαίνουν όταν είμαι πολύ στρεσαρισμένη ή έχω φάει ελάχιστα τις προηγούμενες μέρες.... καμμιά φορά όταν είμαι τρομερά ζορισμένη, το να φάω αυτά που μου αρέσουν, τα λεγόμενα απαγορευμένα, θα με κάνουν προσωρινά να αισθανθώ όμορφα. Οι τύψεις όμως μετά θα με γεμίσουν για όλες αυτές τις άχρηστες ουσίες που γεμίζω τον οργανισμό μου. Κι αυτό γιατί από τότε που έγινα μαμά, έχω ακόμη μεγαλύτερη ευθύνη απέναντι στα παιδιά μου για να ΄μαι υγιής. Ευτυχώς φίλη μου, που χτυπιέμαι στο γυμναστήριο και το ισοσταθμίζω... αλλιώς.... άστα να πάνε!
Αγαπώ το σώμα μου. Όχι ότι είναι τέλειο! Κάθε άλλο! Αλλά κατάφερε και έκανε δυο αγγελούδια και είναι σε σχετικά καλή κατάσταση! Το αγαπώ και το φροντίζω. Καμμιά φορά δεν του φέρομαι όπως του αξίζει αλλά το παλεύω.
Πάνω από όλα, μέσα από τη διαδικασία αυτή θέλω να διδάξω στα βλαστάρια μου πως το φαγητό δεν είναι κακό. Αντιθέτως, είναι η απαραίτητη ενέργεια τους.
Δεύτερον, όταν τους μαγειρεύω το κάνω με αγάπη. Το κάθε συστατικό που βάζω γίνεται με φροντίδα και πασπάλισμα φροντίδας.
Τρίτον, τους δείχνω πως και η μαμά άνθρωπος είναι και όσο και αν προσέχει του τι τρώει και πως και πόσο καμμιά φορά και αυτή παρασέρνεται, γιατί είναι άνθρωπος και όχι σούπερ ήρωας.
Τέταρτον, τα μαθαίνω να ΄ναι περήφανα για το σώμα τους.
Και φυσικά όταν μου λένε ένα: Μαμά πεινάω, απαντώ: Κι εγώ παιδί μου...
Και γεμίζει στο σπίτι με γέλια και μυρωδιές από όλα τα μαμαδοφαγητά και μαμαδογλυκά!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου