ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΧΑΡΗ ΚΑΡΑΜΠΕΤΣΟ

Ως γονείς δεν έχουμε κανένα εγχειρίδιο μεγαλώματος των παιδιών μας παρά μόνο τα βιώματα, τη λογική και την αγάπη! Οι ειδικοί όχι μόνο μας βοηθάνε συμβουλεύοντας μας αλλά μας ενδυναμώνουν και μέσα από τη διαδικασία καλυτέρευσης του εαυτού μας, γινόμαστε σωστοί γονείς.

Ο Χάρης Καραμπέτσος είναι ψυχίατρος παιδιών και εφήβων και βοηθάει όχι μόνο το παιδί που δυσκολεύεται μα και τους γονείς που δεν ξέρουν πως να χειριστούν τη δυσκολία αυτή!

Πολλά έχουν ακουστεί και άλλα τόσα έχουν ειπωθεί για το τι καλείται να παρέχει ένας γονιός.

"Κάθε παιδί έχει δικαίωμα να μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον που του παρέχει ασφάλεια και για να γίνει αυτό πρέπει να νιώθει ότι υπάρχει ένας μεγάλος, η ύπαρξη του οποίου βάζει το νόμο και του δίνει ασφάλεια. Η διαδικασία της ανατροφής όμως έχει να κάνει με τριβές,με διαμάχες αλλά και με αρμονκή συνύπαρξη, με συμφωνίες και αντιπαραθέσεις (που είναι πάντα προτιμότερες από την παγωμένη αποστασιοποίηση)".

Ποια είναι τα μυστικά των ορίων;

"Για να βάλουμε όρια χρειάζεται σταθερότητα, όχι αυστηρότητα, συμφιλίωση με τις αμφιβολίες μας και αποφυγή κάθε επίδειξης τελειότητας που αποθαρρύνει τα παιδιά! Τα όρια γίνονται ένα μέσο ενδυνάμωσης της αυτονομίας των παιδιών αλλά και των γονέων.  Μέσα από τις αναγκαίες αντιπαραθέσεις δημιουργείται η ικανότητα των παιδιών να αποδεσμεύονται σταδιακά και να αυτονομούνται-ιδίως στην εφηβεία. Αντίθετα, η άμεση ικανοποίηση όλων των επιθυμιών όπως και η υπέρ προστασία "καλομαθαίνουν" τα παιδιά, αλλά ταυτόχρονα ακυρώνουν την ικανότητα τους να αποκτήσουν δεξιότητες (απαραίτητη διαδικασία για τη δόμηση της αυτοεκτίμησης).

Τα όρια φέρνουν και προστασία;

"Τα όρια δεν πρέπει να στοχεύουν στην κυριαρχία αλλά στην υπόδειξη και στην προστασία και η θέσπιση τους βασίζεται στον αμοιβαίο σεβασμό και την αξιοπρέπεια".

Αναφέρατε τη λέξη σεβασμός...

"Ο σεβασμός που εκφράζουμε στην αξιοπρέπεια του παιδιού εμπνέει και το σεβασμό του παιδιού προς εμάς, το οποίο χρειάζεται βοήθεια και υποστήριξη από κάποιον που είναι ικανός να μπαίνει στη θέση του, να το ενθαρρύνει στην ανάπτυξη των δυνατοτήτων του και την κοινωνικοποίηση στον κόσμο των ανηλίκων. Σε αυτή την πορεία είναι απαραίτητη η καθημερινή σχέση συναισθηματικής φροντίδας του παιδιού - εκτός από τη μητέρα- και από τον πατέρα, που ως συμβολικός νόμος το οδηγεί στην οριοθέτηση και στην ταύτιση μ' ένα ιδεώδες, επιπλέον δε για το γιο του είναι απαραίτητος στην ταύτιση φύλου.

Η απουσία  άμεσης εμπλοκής με τον πατέρα θα φανεί αργότερα, στη συνάντηση του παιδιού με πατρικές μορφές".

Πώς θα χαρακτηρίζατε την θέσπιση ορίων για τους γονείς;

"Είναι ένα διαρκές παιχνίδι μεταξύ δοκιμής και λάθους, Παρ΄ ότι πολύ δύσκολα αντέχουμε την ελευθερία εκείνου που έχουμε αναλάβει την ευθύνη του, η ειλικρινής αποδοχή των σφαλμάτων μας δομεί μια σχέση εμπιστοσύνης του παιδιού στην ικανότητα μας ως γονείς. Τα παιδιά αποδέχονται τα όρια, όχι χωρίς αντιρρήσεις φυσικά".

Η υπέρ προστασία δεν έχει καλή πρόθεση όμως;

"Η υπέρ προστασία έχει όντως καλή πρόθεση, μα έχει μια αρνητική λειτουργία στην εξέλιξη της προσωπικότητας του παιδιού και δηλώνει επίσης, έλλειμμα ικανοποίησης από το σύντροφο και μετάθεση της στο παιδί, το οποίο φορτώνεται την υποχρέωση να πραγματώσει τις ματαιωμένες προσδοκίες των γονιών του".

Ποια είναι τα αποτελέσματα στα παιδιά από την υπέρ προστατευτικότητα;

"Συχνά είναι οι σωματικές, ψυχικές και σχολικές δυσκολίες που παρουσιάζουν τα παιδιά αυτά. Είναι ευάλωτα στα καταναλωτικά πρότυπα ή στρέφουν την οργή που αισθάνονται στον εαυτό τους με πολλούς τρόπους όπως ενοχές, ψυχοσωματικές ασθένειες και άλλα".

Τελικά ο ρόλος του γονιού είναι πιο δύσκολος από όσο νομίζουμε;

"Ο ρόλος των γονιών είναι η προστασία, η μάθηση και η δημιουργία συνθηκών ανάπτυξης κα ειλικρινούς αποδοχής ακόμη και των διαφορετικών μορφών έκφρασης!

Μέσα στην χωρίς όρια αγάπη για τα παιδιά μας, τους οφείλουμε να τα μεγαλώνουμε με όρια, διευρύνοντας και τα δικά τους όρια!