ΠΟΝΟΣ: ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟΝ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΙΣ;

Πόνος: μια λέξη με μονάχα πέντε γράμματα! Μα κάθε γράμμα ισοδυναμεί με ατέλειωτα κύματα "αδειάσματος".


Ο πόνος είναι ένα ανθρώπινο συναίσθημα που όπως και τα υπόλοιπα είναι εκεί για κάποιον λόγο. Δεν ξέρω αν είναι εκεί για να εκτιμάμε τις χαρές της ζωής, δεν ξέρω αν είναι εκεί για να μην χάνουμε την ανθρωπιά μας, δεν ξέρω αν είναι εκεί για να μας κάνει πιο δυνατούς, δεν ξέρω αν είναι εκεί για να ωριμάζουμε και να γινόμαστε πιο σοφοί και καλύτεροι άνθρωποι.
Θα μοιραστώ κάτι μαζί σου. Κάτι πολύ δικό μου. Δεν το κάνω για να νιώσεις οίκτο. Δεν το κάνω για να σε στεναχωρήσω. Απώτερος σκοπός μου είναι να μπορέσω να σε γλιτώσω από κάτι ώστε να μάθεις, χωρίς να πονέσεις. 
Ναι, σε σένα το λέω, που έχεις καταλάβει πόσο πολύ θες ένα μωρό ή σε σένα που είσαι έγκυος. Μαζί με την αγάπη μου για να σου πάνε όλα κατ΄ευχήν, θέλω να σου πω και αυτό:
Πριν γίνω μαμά, ο εαυτός μου ήταν το κέντρο του σύμπαντος μου. Τόσο απλά. Τόσο ειλικρινά.
Όταν γέννησα την κόρη μου, όλη η ζωή μου φωτίστηκε με μια αγάπη που ολοένα και μεγάλωνε, ολοένα και δυνάμωνε, ολοένα και γινόταν πιο ισχυρή.
Όταν έπειτα από ένα χρόνο σχεδόν, έφερα στον κόσμο τον γιο μου, όχι μόνο η αγάπη μου δεν μειώθηκε ή μοιράστηκε, αντιθέτως πολλαπλασιάστηκε επί άπειρο.
Κάθε πρόβλημα τους μικρό ή μεγάλο, στα μάτια μου φαίνεται μικρό μα στην καρδιά μου μεγάλο. Γιατί όταν το παιδί σου πονάει και συ νιώθεις ανήμπορος τότε αισθάνεσαι λες και σου "σκίζουν" την καρδιά.
Και είναι αυτός ο πόνος, αχ αυτός ο πόνος,ένας ατέλειωτος λυγμός, δάκρυα που σε πνίγουν και κραυγές που πνίγεις, δαγκώνοντας τα χείλη σου μέχρι να ματώσουν για να μη σε δουν τα μικρά σου. Να νιώθεις να γκρεμίζονται τα πάντα σου και συ να πρέπει, να επιβάλλεται να μείνεις όρθιος γιατί είσαι το στήριγμα τους. 
Τα παιδιά, χρειάζονται σταθερότητα και ασφάλεια. Αν δουν τον ενήλικα που τα φροντίζει πως είτε πανικοβάλλεται, είτε δεν μπορεί να διαχειριστεί αυτό που έχει προκύψει χάνουν την εμπιστοσύνη τους και κλονίζεται η πίστη τους σε σένα.
Να νιώθεις πως χάνεσαι και παράλληλα να πρέπει να βγάλεις τη μέρα, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Είναι εύκολο θαρρείς;
Είναι φορές που όταν συμβαίνει αυτό, πραγματικά στο λέω, θέλω να κοπανήσω το κεφάλι μου στον τοίχο. Κρατιέμαι. Πώς; Βάζω τέρμα τα αγαπημένα μου τραγούδια και αφήνω το μυαλό μου να αδειάσει. Ή  κάνω γενική καθαριότητα σ΄όλο το σπίτι ή μαγειρεύω ατελείωτα. Ή ακόμα, όταν βρω την ευκαιρία μπορεί να "κρυφτώ" σε μια γωνιά να βάλω τα κλάματα, αθόρυβα, για να νιώσω την οδύνη να με παρασέρνει σε μονοπάτια απέραντης θλίψης. 
Τα συναισθήματα δεν πρέπει να τα κρύβουμε. Αλλά να τα αντιμετωπίζουμε. Ο τρόπος που το κάνουμε μας καθιστά ενήλικες.
Μην απορείς γιατί είμαι τόσο ευαίσθητη... 
Η απάντηση είναι τόσο απλή. Είμαι μαμά. Η μαμά των παιδιών μου.